Amerika Zuidwest
Amerika Zuidwest
San Francisco / Yosemite NP / Van Yosemite naar Zion/ Zion NP / Bryce Canyon NP / Monument Valley / Grand Canyon NP / Route 66 / Las Vegas / Death Valley / Los Angeles / Highway 1
(Dit is een verslag van 1997, in 2010 ging ik weer naar Amerika, en reisde voor een groot deel langs dezelfde route. Ben je nieuwsgierig naar dit verslag, kijk dan hier.)
Via het vliegveld Washington Dulles vlogen we naar San Francisco. Het vliegveld van Washington was echt vreselijk saai, maar we moesten er wel drie uren verblijven. Helaas. In San Francisco aangekomen gingen we met een busje eerst naar het autoverhuurbedrijf, om auto's te gaan halen, want deze reis legden we af in huurauto's.
| San Francisco is de stad van de mooie gekleurde Victoriaanse huizen en de steile wegen. Al wandelend gingen we de stad verkennen. Op een draaipunt van de bekende Cable Cars (trammetjes aan kilometers lange kabels) zijn we op een Cable Car gestapt en ermee door de straten naar Fisherman's Wharf gelift. |  |
 |
Op Fisherman's Wharf vind je allemaal souvenir winkels en vele gekke, bezienswaardige winkels of musea. Pier 39 aan Fisherman's Wharf was absoluut het bezoeken waard. Hier vind je een kerstwinkel, een winkel voor linkshandigen, een Warner Bros winkel, een petten/hoeden winkel, een magneten winkel, een vlieger winkel, een hangmatten winkel, een muziekdozen winkel, een Disney winkel en ga zo maar door. Ook heb je er hallen met speelautomaten, een draaimolen etc. Eigenlijk een klein minipretparkje. Naast de Pier lagen op houten vlonders allemaal zeeleeuwen. De eerste keer dat we op de Pier waren lagen er maar twee, toen we er later weer kwamen lagen alle vlonders vol. Dit had te maken met het weer. |
Vanaf Fisherman's Wharf heb ik de boot genomen naar Alcatraz. Het gevangeniseiland voor de kust van San Francisco. Op dit eiland zijn vele speelfilms opgenomen. De bekendste misdadigers die er hebben gezeten zijn Al Capone en The Birdman. In het gevangenisgebouw maakte ik een audiotour. Met een walkman op met een bandje erin kon je al luisterend naar de verhalen van een gids en opgenomen gevangenisgeluiden door de gangen, de cellen, de eetzaal etc. lopen. Het bandje kon je stopzetten waar en hoe lang je maar wou. De cellen waren echt ontzettend klein. In de isolatiecellen was zelfs geen licht. Ontsnappen was vanwege de sterke stroming in het water eigenlijk onmogelijk.
In Chinatown zagen we een Chinese rouwstoet. Eerst werd er een mars gespeeld voor de overledene en daarna werden er dunne briefjes over de straat gestrooid. De politie hield het verkeer op een druk kruispunt wel 10 minuten stil. Daarna kwam de stoet in beweging. Waarschijnlijk was de overledene een belangrijk persoon, want de auto's uit de stoet kwamen zo'n beetje uit alle Staten. In dit Chinatown vind je de grootste Chinese gemeenschap in Amerika. Ik waande me echt een klein beetje in China, helaas deden de vele andere toeristen dit waanidee geen goed.
Een gebouw dat je eigenlijk vanuit de hele stad kunt zien is de Transamerica Pyramid. Een wolkenkrabber in de vorm van een piramide, die zeer goed bestand is tegen aardbevingen. San Francisco ligt op een breuklijn waardoor de stad vaak wordt opgeschrikt door aardbevingen. Ook vanuit de Yerba Buena Gardens, een park dat middenin het centrum ligt kun je het gebouw zien. Het centrum van de stad is vrij jong en vanuit de Yerba Buena Gardens zie je dan ook veel moderne gebouwen. Deze gebouwen zijn architectonisch goed op elkaar afgestemd, waardoor je vanuit de Gardens toch een mooi uitzicht hebt. Echt een plekje om te relaxen. We zagen er trouwens ook nog hoe er een reclamespot van autoverhuurbedrijf Hertz werd opgenomen.
Met de auto reden we de 49 Mile Scenic Drive. Een route langs alle bezienswaardigheden van de stad. Dus door Chinatown en langs Fisherman's Wharf. Wat me direct opviel was dat er in deze stad bijna geen stoplichten zijn. Het werkt hier zo: stoppen voor de stopstreep en wie het eerst op de kruising is gaat voor. Heel relaxed. Iedereen snapt dit en houdt zich eraan, dus zo staat er dus eigenlijk niemand lang te wachten. Als Nederlanders kunnen we daar best een voorbeeld aan nemen. We reden langs The Palace of Fine Arts. Een plek die door filmmakers wordt gezien als één van de meest romantische plekjes van de toch al zo romantische stad.
| We reden door de luxe wijk Presido naar de Golden Gate Bridge. De bekende rode aan kabels hangende brug. We reden om Lake Merced naar het Golden Gate Park. Dit park is meer een soort bos met grote waterpartijen. We zijn ook nog in een Japanse tuin geweest. Toen we terugkwamen bij de auto bleek dat er een tas uit gestolen was. Laat nooit bagage in je auto achter, een advies dat ik altijd ter harte neem. Helaas had één van mijn medereizigers dat niet gedaan. Er miste niks van waarde, maar het was wel erg vervelend. Alleen het feit dat je in een zeer kort tijdsbestek op een zeer subtiele manier (een piepklein gaatje in de autodeur boven het slot) ontzettend bedonderd bent is al zeer vervelend en daarna moesten we ook nog langs de politie (en later langs Alamo om de huurauto om te wisselen). |
|
Nadat we aangifte hadden gedaan bij het dichtstbijzijnde politiebureau vervolgden we onze Scenic Drive, langs Twin Peaks. Het uitzicht over de stad bij helder weer moet vanaf dit punt heel erg mooi zijn, maar wij zagen alleen maar mist. Door de hippie wijk Ashburry Haight, via Mission Dolores Park reden we daarna terug naar het centrum van de stad. De route is erg afwisselend en je ziet veel.
We reden naar Yosemite National Park via Don Pedro lake. Onze lunch nuttigden we in de Iron Door Saloon. De oudste saloon in Californië, een echte wildwest saloon met houten salondeuren.
Yosemite NP is een bergachtig park. Erg groen als je het vergelijkt met de rest van Californië. We reden als eerste naar een gedeelte waar sequoia's stonden. Metersdikke , superhoge, eeuwenoude bomen. Helaas zijn er nog maar heel weinig van deze woudreuzen over. Vreemd om te weten dat deze bomen er al stonden in de tijd dat er alleen nog maar Indianen op het continent woonden. Bomen die dus ouder zijn dan Amerika. Pas als je er heel dicht bij bent kun je je een voorstelling maken van hoe groot ze daadwerkelijk zijn. Dit waren nog niet de dikste sequoia's van Amerika en toch waren ze al indrukwekkend. De muggen die er rondvlogen waren iets minder leuk, dus we zijn er niet al te lang blijven hangen.
We logeerden in cabins op een campsite (Curry Village). We werden gewaarschuwd voor beren. We mochten niks in onze cabin laten liggen, wat ook maar een klein beetje zoet zou kunnen ruiken, want de beren in dit gebied wisten maar al te goed hoe ze cabins en zelfs auto's konden open breken op zoek naar iets lekkers. Er waren speciale lockers om de zoetigheden, zelfs haarlak dus, in op te bergen. Toen we 's avonds op een terras zaten te eten kwam er een wasbeertje aanlopen. Wie had dat nu verwacht in de buurt van al die luidruchtige, vakantievierende Amerikanen?!
 |
Vanaf de campsite trokken we er wandelend of soms met de auto op uit. In dit enigszins op de Alpen lijkende park zag ik herten, een waterval(Yosemite Falls), een bosven(Mirror Lake), een uitzichtpunt(Glaciers Point) en vele grondeekhoorntjes. Helaas geen beren. |
|
Het voordeel van reizen met een auto is dat je af en toe van de route kunt afwijken om dingen te zien. Op onze route naar Zion NP lag wel de Tioga Pass, met Ellery Lake, op een hoogte van 9538 feet. Op de pas zie je, zelfs in de zomer, sneeuw op de heuveltoppen liggen.
 |
Niet helemaal op onze route lag het spookstadje Bodie. Men had lang geleden het stadje overhaast verlaten, omdat er geen goud meer te vinden was. Het wordt zoveel mogelijk in de oude staat bewaard. Je waant je er even in het wilde-westen. Alles is er nog net zo ingericht als vroeger, de huizen, de school, de kerk, de pub, maar dan wel onder het stof. |
| Het tweede uitstapje dat we op deze route deden was naar Mono Lake. Doordat de mineralen die in de bergen zaten samensmolten werd het water in het meer zout. Onder water vormden zich zoutformaties en nu het water is gezakt zie je deze zoutpilaren boven het water uitkomen. |  |
Ook op onze route lag Area 51 de streek waar men nogal veel UFO's kan waarnemen, als men er tenminste in gelooft. In de Little a le Inn in Rachel zagen we foto's van UFO's en allerlei vreemde ruimtewezens. Er wonen hier mensen, die van het zoeken naar UFO's hun levenswerk hebben gemaakt.
 |
In de Snow Canyon waar we ook doorheen reden lag geen sneeuw, wel waren een aantal rotsen wit van kleur. Dit park ligt in Utah. Op onze reis naar Zion kwamen we al eerder door Nevada. |
| In elk nationaal park in Amerika heb je een Visitors Centre, zo ook in Zion NP. Na een bezoekje aan dit centrum ben ik gaan wandelen naar een uitzichtpunt. Vanaf hier had ik een mooi uitzicht over het park. Veel rode rotsen met groene bomen. Ik ben ook nog een klein stukje gaan wandelen bij Wheeping Rock, uit de rots drupt water, vandaar de naam. |  |
 |
Op weg naar Bryce Canyon NP reden we langs Cedar Breaks National Monument (het is geen park te noemen, omdat het maar een hele kleine oppervlakte heeft) en reden we door Red Canyon. De naam zegt het al de rotsen waren hier rood van kleur. |
| Cedar Breaks NM en Bryce Canyon NP lijken wel een beetje op elkaar. Bryce is echter veel groter. Door Bryce ben ik gaan wandelen. De onweerswolken hingen dreigend in de lucht. Ik denk dat Bryce met zonnig weer nog mooier is, maar ook deze donkere lucht op de achtergrond zorgde voor schitterende plaatjes. |  |
 |
Als je door Bryce loopt, loop je tussen allerlei rotsformaties door. De meeste formaties ervan zijn pilaren. Ik keek mijn ogen uit. Na elke bocht zag je weer iets anders. Ik vond dit een van de mooiste gebieden van de hele reis. |
Via Capitol Reef National Park, waar je nog rotsschilderingen van Indianen kunt zien gingen we op weg naar Monument Valley. Wij deden de Scenic Drive door het park. 5 Miles heen en 5 miles terug. Daarna vervolgden we onze route door Glen Canyon National Recreation Area. In dit gebied ligt Lake Powell, een kunstmatig aangelegd meer in de Colorado River. Hier komen veel Amerikanen met hun speedboten, of andere boten vakantie vieren. De Hoover Dam zorgt ervoor dat het meer zo groot blijft. Als laatste kwamen we langs Natural Bridges National Monument, waar we de Scenic Loop hebben gereden en zo langs de drie natuurlijke bruggen kwamen.
| Over de Mokee Dugway kwamen we over een pas op 6425 feet. Vanaf de pas had je een wijds uitzicht over The Valley of the Gods. Daarna kwamen we in Monument Valley (Arizona). Het gebied waar de westerns en Indianenfilms worden gefilmd. Een kaal, vlak gebied met daarin een paar rotsen die de meest mooie en rare vormen hebben. In dit gebied wonen nog vrij veel Navajo Indianen. |
 |
In het Monument Valley Navajo Tribal Park gingen wij paardrijden met twee Indianen. Op deze manier stond je heel erg dicht bij de natuur. In het begin gingen we stapvoets. Dit was goed te doen voor een beginneling als ik, maar al snel moesten we ons paardje steeds aansporen tot draf. Als een paard in draf gaat, moet je in de stijgbeugels staan, anders is het schadelijk voor de rug van het paard. Dit vond ik minder leuk, algauw deden alle spieren pijn, maar we moesten doorgaan. Het was erg warm en ik kon het conditioneel ook bijna niet meer volhouden. We hadden geen water bij ons, want we zouden rustig gaan paardrijden. In dit tempo had je al je aandacht bij het paardrijden nodig en kon je niet meer echt genieten van het uitzicht. Ik vond deze tocht absoluut niet geschikt voor beginnelingen en ook niet geschikt voor de paarden. Mocht je hier ook willen gaan paardrijden, wat toch een onvergetelijke belevenis is, kijk dan goed bij wie je je tocht gaat maken en maak van tevoren goede afspraken.
Via de Painted Desert en langs de grens van een gebied van de Hopi stam reden we naar de stad Flagstaff, onze basis voor het bezoek aan de Grand Canyon.
|
|
Ik ging eerst een helikoptervlucht maken boven de Canyon. Best prijzig, maar de enige manier om de Canyon in zijn geheel te zien en te zien hoe groot de Grand Canyon nu eigenlijk is. De Canyon is omgeven door bossen zag ik vanuit de lucht. De rotsen zijn grillig en groot. Stel je voor, alles uitgesleten door de kracht van de rivier. De helikopter maakte een grandioos lawaai. We kregen allemaal een koptelefoon op, er werd een bandje afgespeeld met een stem die ons informatie gaf over het ontstaan van de Grand Canyon en de verschillende wetenswaardigheden.
 |
Na de helikopter vlucht ging ik nog een stukje wandelen de Canyon in. De Canyon is zo ongeveer 35 km breed waardoor je vele vergezichten hebt. Als je helemaal naar beneden wilt kost het drie dagen, dus ik heb daarvan maar een fractie gelopen. Aan het eind van de dag ging ik naar een uitkijkpunt, vanwaar je een mooi uitzicht had voor een zonsondergang en het was inderdaad mooi, om de zon de rotsen steeds in een andere kleur rood te zien kleuren. |
We reden een stuk van onze route over Route 66, de oude bekende highway. Het is als je erover rijdt eigenlijk een weg als alle anderen. In het Snow Cap café gingen we koffie drinken. Wat heb ik daar een lol gehad. De mensen daar deden er echt werkelijk alles aan om ons te foppen, wat in meerdere gevallen ook lukte. Het leukste was natuurlijk om te zien hoe anderen gefopt werden. De inrichting was ook erg vreemd, zelfs tot in de toiletten.
| Buiten stond een hele vreemde versierde kever, die zelfs de National Geographic heeft gehaald. Een van mijn medereizigers kwam op het idee om bij deze auto een groepsfoto te maken. De eigenaar van de auto vond dat een grote eer, hij kwam zelfs met een colablik met benzine naar buiten, zodat een aantal van de groep een ritje met hem konden maken. Al toeterend en schokkend werd er een kort ritje gemaakt. Niemand had eigenlijk verwacht dat het ding nog kon rijden, maar het tegendeel bleek het geval. |  |
Vlakbij de Snow Cap was ook nog een winkeltje waarin werkelijk van alles over de Route 66 verkocht werd. Verder op de route reden we langs de al eerder genoemde Hoover Dam. Ik heb eens in een documentaire gezien wat een zweet en tranen het gekost heeft om deze dam te bouwen. Het is een indrukwekkend bouwwerk.
Las Vegas ligt middenin de woestijn. Toen we in de stad aankwamen reden we allereerst de Strip op en neer. De Strip is de straat met de casino's, waarin het allemaal gebeurt. Op het einde van de Strip was het casino Circus Circus. De casino's bestaan niet alleen uit goktafels en gokautomaten, maar het bruist er ook van de show en vertier. In dit casino werden heuse circusnummers opgevoerd en wij zagen hier een wervelend trapeze nummer. De inrichting was ook helemaal gebaseerd op een kermis. Je kon hier ook echte ouderwetse kermisspelletjes doen. Tegenover dit casino was een heel romantische Wedding Chapel.
's Avonds moest het natuurlijk allemaal gebeuren. Allereerst gingen we naar casino New York , New York dat vlak bij ons motel lag. Door de nagebouwde skyline van Manhatten liep een achtbaan. Deze was erg spectaculair. Toen wij aankwamen bij de ingang hadden ze het loket nét gesloten. Toen wij een zielig praatje hielden over dat we nog maar net waren aangekomen en de dag erna alweer vroeg zouden vertrekken mochten we er toch nog in. Aardig hè? Het was trouwens niet de spectaculairste achtbaan van Vegas, want die staat op een hele hoge toren, maar helaas was die al gesloten.
In Caesars, gebaseerd op de tijd van het Romeinse Rijk zijn we gaan dansen en gaan gokken. Met maar een paar quarters kun je hier een hele tijd zoet zijn bij de fruitautomaten. Ik denk dat ik met zo'n drie dollar toch drie kwartier heb kunnen spelen. Je ziet hier veel oude mensen, vooral vrouwen met emmertjes vol met muntjes die heel gehaaid naar de in hun ogen geschiktste apparaten gaan. Na een tijdje zijn we de uitgang gaan zoeken, maar dat was niet gemakkelijk. Binnen ben je zomaar, maar de casino's zijn zo gemaakt dat de weg naar buiten moeilijk te vinden is, dit om de mensen maar zo lang mogelijk binnen te houden, zodat ze veel geld uitgeven.
 |
Verder ben ik nog in Treasure Island (de wereld van de piraten), The Mirage (het casino van de illusionisten Siegfried en Roy) en in Exalibur (het sprookjes casino) geweest. Om 2 uur 's nachts was het toch eigenlijk allemaal wel gebeurd. De schoonmakers begonnen aan hun werk, kraanwagens werden neer gezet om alle kapotte lampjes te kunnen vervangen. |
Las Vegas maakte zich alweer op voor een nieuwe dag terwijl de meeste toeristen moe maar voldaan in hun bed lagen en een aantal verwoede gokkers zonder iets van de omgeving om zich heen te merken nog uren door gingen. Dat het hier al zo vroeg rustig zou zijn had ik niet verwacht, maar ik vond het niet zo erg. Ik had al zoveel ervaringen opgedaan die dag en eigenlijk waren de casino's toch eigenlijk allemaal hetzelfde. Het was inmiddels toch nog 4 uur geworden. Tijd om te gaan slapen.
Death Valley is een gebied dat onder de zeespiegel ligt en omgeven is door bergen, waardoor de hitte in het dal blijft hangen. Het is hier echt ontzettend heet. Zo heet dat je er de airco van de auto uit moet zetten, zodat de motor niet te warm wordt. Goed voorbereid gingen we het avontuur tegemoet. Genoeg eten in de maag en veel water mee. Onderweg stonden tanks met water voor de radiator van de auto, mocht deze het begeven. Voordat we de Valley ingingen gaf de thermometer al 40 °C aan. In de Valley was het 52 °C.
| Bij Badwater zijn we nog even gestopt en de auto uitgeweest. Dit is een kleine plas water omgeven door zoutvlaktes. Als je een slok van dit water zou nemen zou je onmiddellijk doodziek worden, zo zout is het. Vandaar de naam Badwater. Je voelde langs je benen de hitte van de grond komen. Niet een plek om lang te blijven dus. |
 |
Toen we aan het eind van de rit de airco weer aan konden zetten was ik wel blij, maar het was me ontzettend meegevallen. In Barstow waar we overnachtten gingen we naar de kroeg. Hier werden alle soorten muziek door elkaar gedraaid en er werd op verschillende manieren gedanst. Stijldansen, line-dancing en disco. We hebben ons er prima vermaakt.
Voordat we Los Angeles binnenreden zagen we de smog al hangen. Een vieze bruine walm. Voor het eerst op deze reis was het onderweg druk met auto's. Ik ben vanuit Anaheim naar Long Beach gegaan. Op de boulevard was een soort kunstnijverheid markt. Op de Belmont Pier stonden allemaal vissers. Als het mooi weer is kan het hier ontzettend druk en trendy zijn, maar het was bewolkt en rustig op het strand. We reden een rondje om Downtown, het zakelijke centrum van de stad. Hier staan de enige echt hoge gebouwen van de stad. Wolkenkrabbers zie je hier niet vanwege het aardbevingsgevaar.
Vanuit Griffith Park hadden we een goed uitzicht op de HOLLYWOOD letters die tegen de bergwand aan staan. Hollywood stelt zelf niet veel meer voor. Er is geen glamour meer. Je ziet veel vervallen studio's, met hele oude aanplakbiljetten. Alleen op The Walk of Fame waar de sterren van bekende wereldsterren in het trottoir liggen was het druk. Hier is ook het Chinese Theater, waar sterren hun hand- en/of voetafdruk in het cement hebben gezet.
We reden door Beverly Hills. Je ziet hier geen mensen op straat. Als je hier rond zou gaan lopen zou je meteen verdacht worden van criminele praktijken. We zagen de meest mooie en grote huizen. Op Via Rodeo ben ik gaan winkelen. Hier heb je de winkels van alle topontwerpers van Amerika. Van een aantal winkels waren de deuren gesloten, daar kon je op afspraak geholpen worden. Veel winkels waren te chique om in je gewone outfit naar binnen te lopen. Hier reden Ferrari's, Rolls Royces en limousines af en aan.
 |
We overnachtten in Santa Monica. Dit ligt aan het strand. Heel bekend is de pier van Santa Monica, waarop een kleine kermis is. Dit is een bekend uitgaanscentrum voor de jeugd uit LA. Op het strand zag je twee soorten Baywatch hokjes. Eén voor de serie, waar men opnames mee maakte en één voor de echte strandwachten. De beide hokjes leken trouwens wel op elkaar. Toen wij er waren filmden ze niet bij Santa Monica, maar ergens anders. Op 3th Street was een gezellige winkelboulevard met veel leuke eettentjes en live-entertainment. |
| In het pretpark van Universal Studios heb ik genoten van de spectaculaire shows en attracties. Het hele park staat bol van de special effects. Alles is hier super-Amerikaans, groot en overdreven, maar ik had er een hele leuke dag. |  |
Vanuit Los Angeles volgden we Highway 1 tot we weer in San Francisco waren. Deze weg loopt langs de kust van de Pacific. Onderweg kwamen we langs Santa Barbara, een stad waar je de Spaanse invloed nog steeds heel erg goed kunt zien. Het doet hier een beetje Mediterraan aan.
Aan Highway 1 ligt een heel bekend hotel, de Madonna Inn. Het is een heel kitscherig hotel, alle kamers hebben hier een ander thema. Ik heb alleen de bar van het hotel gezien en de kleur roze voert er de boventoon.
Vanaf Point Lobos zagen we een groep zeeleeuwen en een paar zeehonden in het water. Er vlogen ook veel pelikanen.
Carmel is een chique toeristische oude badplaats. Hier komen veel rijke, op leeftijd zijnde Amerikanen vakantie houden. Monterrey is een echt vissersplaatsje. Hier vind je Cannery Row, waar de schrijver John Steinbeck een boek over schreef.Vanuit San Francisco vertrokken we weer richting Nederland.
[Start] [Australië] [Amerika Zuidwest] [Kenya] [Costa Rica/Panama] [Zuidelijk Afrika] [Maleis Borneo] [IJsland] [Oostelijk Afrika] [Rondje Scandinavië (Noordkaap)] [Zambia/Zimbabwe] [Oeganda] [Jordanië] [Schotland] [Amerika Noordoost en West] [ Warschau, Baltische hoofdsteden en St. Petersburg] [Bolivia en Peru] [Deep South USA en Florida] [Zuid-Afrika] [Ierland en Noord-Ierland] [Reis langs 7 vernietigingskampen uit WOII in Polen] [Klassiek Griekenland] [Napels en Zuid-Italië] [Autoreis naar Rügen] [Citytrips en korte reizen] [Reactie] [Leestips] [Gedichten]
