______________________________________

  Citytrips / Korte reizen 

______________________________________

Berlijn / Mauthausen / Parijs / Venetië / Verona / Rome / Tunesië / Londen

Berlijn (mei 1990)

In de tijd nog, dat Duitsland uit twee landen bestond en gescheiden was door een muur in Berlijn ging ik op schoolkamp naar deze stad. De busrit voerde ons langs het voormalig concentratiekamp Bergen-Belsen. De plek waar Anne en Margot Frank hun laatste adem hebben uitgeblazen en in de massagraven begraven liggen. Voordat we in Berlijn kwamen passeerden we al de Oost-Duitse grens. De val van de muur was al een feit. Mensen waren al druk bezig om de muur af te breken en het passeren van de grens verliep lang niet zo streng als de jaren ervoor.

Het Kaufhaus was op dat moment het grootste warenhuis op het Europese vasteland en we hebben ons daar dan ook prima vermaakt. Op de Turkse weekmarkt vonden we het maar stinken.

Op dag twee een rondvaart gemaakt op de Tegelersee en de Wansee. In de middag een rondrit door West-Berlijn. Langs het oude Olympische stadion, het Rijksdaggebouw en de Brandenburger Tor.

In het vluchtmuseum lazen we en zagen we beelden van de vele vluchtpogingen die mensen uit Oost Duitsland hadden genomen om aan het communisme te kunnen ontsnappen.

Nooit heb ik eten gehad dat zo vies smaakte als de Oost-Berlijnse kost. De soep en de saus smaakten eender en de smaak ervan is nog de hele middag blijven hangen. De geur was vreselijk. De geur die er hing, hing ook in het winkelcentrum van Oost-Berlijn. Waarschijnlijk was het omdat de geur zo onherkenbaar was en de smaak ook dat wij allen dit niet lusten en onpasselijk ervan werden. Zelfs pepermuntjes hielpen niet om de smaak kwijt te raken.

In het paleis van Potsdam nog een rondleiding gehad. Om de vloeren niet te beschadigen kregen we sloffen aan met tapijt eronder. Er was veel marmer en goud te zien en in 1 van de vertrekken stond een vleugel waar Bach nog op had gespeeld.

In het centrum van Berlijn nog gewinkeld en de 200 meter hoge televisietoren in geweest voor een schitterend uitzicht over de stad en de muur.

Mauthausen (oktober 1995)

Tijdens mijn opleiding was het mogelijk om mee te gaan op een excursie reis naar het voormalige concentratiekamp in Mauthausen. We werden daar door de commissie jeugdvoorlichting van de stichting "Samenwerkend verzet 1940-1945" voor uitgenodigd. Met deze reis wilden zij ervoor zorgen dat toekomstige docenten en studenten van nu, meer leerden over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, om dat later goed te kunnen overbrengen op kinderen. Vanuit Arnhem vertrokken we met een hele gevarieerde groep mensen met de eurocity-trein naar Linz in Oostenrijk. In Duisburg moesten we nog een keer overstappen. We reden de hele dag door Duitsland, o.a. langs de Rijn en de Donau. we lunchten in het restaurant in de trein. In Linz stond er een bus voor ons klaar, die ons rechtstreeks naar het hotel reed. Die avond, na het diner werden alle organisatoren van deze reis, oud-verzetsmensen en ex-politieke gevangenen aan ons voorgesteld. Er werd ons verteld over het Engelandspiel, omdat we de dag erna bij het monument voor de slachtoffers van het Engelandspiel een krans zouden gaan leggen. Vanuit Engeland zouden Nederlandse soldaten een aanval doen op de Duitsers, maar de Duitsers waren gewaarschuwd en wachtten de parachutisten beneden op. Al deze mensen werden naar kamp Mauthausen gebracht en kwamen daar om het leven. Willem van der Veer die met ons mee was zou ook mee zijn gesprongen als hij niet vreselijk ziek was geworden van tevoren. Hij heeft tijdens dit Engelandspiel dus al zijn vrienden verloren.

De dag erna gingen we naar het kamp Mauthausen. De muren van het kamp waren van steen, wat bij de meeste kampen niet zo was en wat de gevangenen die vanaf de trein de lange weg naar het kamp te voet moesten afleggen alle hoop op ontsnapping ontnam. Buiten het kamp was een betonnen kuil, het bleek het zwembad van de SS-ers te zijn geweest. Op de plek waar vroeger de SS-barakken hadden gestaan waren nu monumenten geplaatst door alle landen waar de slachtoffers van het kamp vandaan waren gekomen. Bij het Nederlandse monument, met daarop de namen van alle Nederlandse slachtoffers van kamp Mauthausen en haar nevenkampen legden we in stilte een krans en hield een oud-gevangene die het kamp had overleefd een toespraak. Onze tocht ging daarna in stilte verder. Achter een nieuwe krans gingen we het kamp binnen en liepen we naar het monument van het Engelandspiel, waar Willem van der Veer de krans neerlegde.

Na het leggen van de krans gingen we naar het museum in de vroegere ziekenafdeling van het kamp. We bekeken er een film over hoe het kamp er nu uitzag en met interviews met mensen die iets te maken hebben gehad met het kamp tijdens de oorlog. De film eindigde met beelden die gemaakt waren door een Amerikaan die het kamp kwam bevrijden. Deze beelden hebben erg veel indruk op mij gemaakt. Daarna werd mijn groepje rondgeleid door Rob Beckman, die tijdens de oorlog in meerder kampen had gezeten en op weg naar het kamp Mauthausen samen met zijn broer uit een rijdende trein is gesprongen om te vluchten. We gingen naar de Quarantaine plaats. Gevangenen die daar zaten mochten allen 's nachts binnen, de rest van de dag moesten ze buiten blijven, ook al vroor het 10 graden. De beste manier om warm te blijven voor de gevangenen was dicht tegen elkaar te gaan staan en elkaar warm houden. Op deze plek zijn nu de graven van mensen die na de bevrijding zijn overleden doordat men ziek werd van het vele voedsel dat door de onwetende bevrijder werd verschaft en waar hun lichaam na zoveel honger lijden niet sterk genoeg voor was. Verder leidde Rob ons langs de houten barakken. In zo'n barak sliepen de mensen in houten stapelbedden. Soms wel 4 of 5 mensen in een bed. Elke gevangene had een eigen kastje, waarin de kleding, de etenskommen en het bestek bewaard werd. Eten kon men niet bewaren, dat werd onherroepelijk gestolen. Zo'n 800 gevangenen moesten het doen met een toiletruimte van ongeveer 4 bij 4 meter. Op de plek waar vroeger de barakken van de Joden stonden, stond nu een gedenksteen. We lunchten in het gebouw van de kampcommandant. Deze gaf zijn zoontje op zijn verjaardag een pistool cadeau, waarmee hij 40 gevangenen, die hij zelf mocht uitzoeken, mocht doodschieten. Voor het gebouw stond het beeld van de Russische generaal Karbysjew, die samen met een aantal andere gevangenen op de appèlplaats in de vrieskou met water werd overgoten tot hij bevroren was, omdat hij een order niet wilde uitvoeren.

Na de lunch gingen we met z'n allen naar de steengroeve. Om daar te komen moesten we eerst de Todesstiege, de dodentrap, met 186 treden afdalen. Dit viel niet mee. De gevangenen die gedwongen werden in de steengroeve te werken moesten daar stenen van ongeveer 50 kilo uithakken en deze naar boven dragen. Dit naar boven dragen werd gedaan door gevangenen die met z'n tweeën in een tuigje aan elkaar vast zaten. De trap van nu heeft gelijke treden, die vast zitten, de trap van toen was gemaakt van losse en ongelijke stenen. Sommige gevangenen struikelden en vielen en namen in hun val vele gevangenen mee. Soms gebeurde dit per ongeluk, maar velen hebben op deze manier zelfmoord gepleegd. Bovenaan de trap was en executieplaats. De gevangenen die geëxecuteerd moesten worden werden door de SS-ers het bosje ingestuurd waar ze niet in mochten en vervolgens neergeschoten. Doodgeschoten op de vlucht noemden de SS-ers dat. De Joden die tijdens de 'Februaristaking' in Nederland zijn opgepakt zijn allemaal in het kamp Mauthausen terecht gekomen. Geen van allen heeft echter gebruik gemaakt van de trap. Al deze Joden werden bovenaan een wand met daaronder de steengroeve neergezet. Ze moesten elkaar van deze dodenwand duwen. Niemand van hen overleefde deze val. Voor deze Nederlandse Joodse slachtoffers is in de steengroeve een speciale gedenksteen opgericht. Wat mij opviel was dat de sfeer in de steengroeve nu vredig was. Groen gras en vogeltjes die floten. Ik hoop dat de slachtoffers die zijn overleden iets van deze vredigheid mogen voelen.

Hierna gingen we naar het museum. Nadat we het museum hadden bekeken kwamen we in de meest vreselijke vertrekken van het kamp. De hoek van het nekschot. Hier werden mensen in de hoek gezet en geëxecuteerd door een schot in de nek. Deze plek was dicht bij de ovens. De SS-ers waren praktisch ingesteld. Hierna gingen we naar de gaskamer. Voor de ingang van de gaskamer zaten allemaal krassen in de muur. Deze krassen waren met blote handen gemaakt door gevangenen, die naakt in die gang stonden te wachten op hun dood. De wanhoop die deze mensen gekend moeten hebben... De gaskamer was gecamoufleerd door douchekoppen en putjes. Het gas kwam echter niet uit deze douchekoppen, maar door roosters uit de muur. Vlak bij de gaskamer was nog een crematorium, met naast de ovens een betonnen tafel, op deze tafel werden de gevangenen eerst neergelegd, zodat eventuele gouden kronen nog voor de crematie in een oven door de Duitsers verwijderd konden worden.

Die avond in het hotel, na het diner, luisterden we in groepjes naar de verhalen van de mensen die tijdens de oorlog in het verzet of in kampen hadden gezeten en met ons mee waren.

De dag erop gingen we met de bus op stap. Eerst reden we naar het soldatenkerkhof in de buurt van het station van Mauthausen. Hier lagen veel soldaten begraven die gesneuveld waren en waren de massagraven van de mensen die kamp Mauthausen nooit bereikten, maar die in de trein of op de voettocht er naartoe zijn overleden. We legden voor deze onbekenden een groot bos bloemen neer. Ondertussen was een groep Duitse jongeren bezig de oud geworden kruisjes op de graven van de Italiaanse soldaten te vervangen... Ik had daarbij een dubbel gevoel. Ook de Italiaanse soldaten waren natuurlijk slachtoffers, al vochten ze dan aan de 'verkeerde' kant.

Hierna reden we naar het nevenkamp van het kamp Mauthausen in Melk. Grote delen van het kamp Mauthausen heeft men in tact gelaten. In Melk was dit niet zo, hier staat alleen nog het oude crematorium, waar wij weer een krans hebben gelegd. de lijken werden, voordat ze werden gecremeerd in de ovens tussen de spouwmuren van dit vertrek, waar het koel was en de lijken dus langer bewaard konden worden.  Het kamp Melk was geen vernietigingskamp, maar een werkkamp. We sloten de excursie af met een heel ander bezoek. Een bezoek aan het Benedictijner klooster in Melk.

Die avond werd ons de tijd gegund om na te denken over hoe we iets goeds zouden gaan doen met de ervaringen die we hadden opgedaan en de verhalen die we hadden gehoord als we weer terug in Nederland zouden zijn. Wij besloten met ons groepje op onze PABO een tentoonstelling te gaan inrichting en deze te gaan openen met een soort voorstelling aan de hand van een diashow, voor alle PABO studenten. Na de tentoonstelling zouden we zorgen dat er een leskist zou komen, die elke student zou kunnen lenen om er een lessen mee te kunnen geven. Nog elk jaar in mei probeer ik iets goeds te doen met deze ervaring door lessen te geven over de tweede wereldoorlog.

Met de trein vertrokken we de volgende dag weer naar Nederland, na een zeer indrukwekkende reis.

Parijs (februari 1999)

Een weekendje Parijs met mijn zusje Els, omdat de wintersport plotseling niet doorging. We hadden een busreis bij Van Nood Reizen geboekt. Een reis met vele tussenstops en lang wachten totdat we eindelijk in de bus richting Frankrijk zaten. Nadat we om een uur of vier waren aangekomen in ons hotel, dat in een buitenwijk van Parijs lag, kochten we een dagkaart voor de metro en gingen we op pad. Eerst naar de Arc de Triomphe en daar vandaan over de Champs Elysees gewandeld. Vanaf Place de la Concorde (wat een drukte) namen we de metro richting de Eiffeltoren. We zijn met de lift naar het bovenste level gegaan, 302 meter hoog. Wat een prachtig uitzicht hadden we over de stad met haar vele lichtjes en mooie gebouwen. Met de metro naar de Notre Dame, die helaas in de steigers stond. We hebben de beroemde kathedraal maar heel vluchtig bekeken, wat ik achteraf heel jammer vind. Dus ooit nog maar weer en keer naar Parijs.

Als laatste met de metro naar Chatelêt les Halles, het grootste ondergrondse station ter wereld in die tijd en van daar uit door de Hallenwijk richting Centre Pompidou gelopen. Het centrum is bekend om zijn glazen rups aan de voorkant van het gebouw, maar er hing nu een enorme reclame van swatch voor. Hartstikke zonde.

Op zaterdag een bezoek gebracht aan Eurodisney. In februari was het daar helemaal niet druk. Toch vonden we dat we nog niet alles hadden gezien wat we wilden en we besloten op zondag nog een keer terug te gaan. Dit keer kwamen we in Parijs vanwege Eurodisney, een volgende keer gaan we de stad beter leren kennen.

Venetië (juli 2001)

Vanaf een camping aan het Gardameer was het heel goed te doen om een dagtrip naar Venetië te maken. We hebben de auto achtergelaten in een bewaakte parkeergarage en hebben ons door een watertaxi naar de Rialtobrug laten brengen. De stad, die op een schiereiland aan de Adriatische Zee ligt heeft inderdaad bijna geen wegen. Omdat de waterwegen soms erg smal zijn maakt men bij de waterwegen gebruik van verkeersborden, die eenrichtingsverkeer aangeven. We liepen door de kleine steegjes met in het water in de kleine kanaaltjes allemaal mooie gondels met af en toe een zingende gondelier.

Op het San Marco plein was het enorm druk. Met mensen én duiven. Aan het San Marco plein staat de enorme San Marco basiliek. Aan de voorkant is deze basiliek prachtig beschilderd en beeld gehouwen. Daarna naar de boulevard van Venetië, waar we eerst richting de Brug der Zuchten liepen. Waar de gevangenen over heen moesten om in de gevangenis te komen. Vanaf de brug hadden ze een prachtige blik op de Zee en de vrijheid, waardoor velen nog één keer zuchtten van verlangen, voordat ze in de gevangenis terecht kwamen.

Langs de boulevard waren allemaal stalletjes waar Venetiaanse kunst verkocht werd. Van schilderijen tot Venetiaans glas. In een winkeltje in het centrum nog twee maskers gekocht en weer terug naar Peschiera aan het Gardameer.

Verona (augustus 2001)

Ook een dagtrip vanuit Peschiera aan het Gardameer. Verona is een mooie stad met een aantal hele mooie bouwwerken. Eén daarvan is de Arena, het op 2 na grootste amfitheater in Italië en het huis van Julia uit de Shakespeare klassieker Romeo and Juliet. Je kon onder het balkon gaan staan, vanwaar Romeo naar haar keek. Julia was in brons vervaardigd en stond daar in de tuin. Als je haar rechterborst aanraakte zou dat geluk brengen.

Al wandelend door de stad en langs de rivier de Adige zagen we nog vele mooie oude gebouwen. In de Arena worden in de zomer opera's gegeven en daarom staan er stoeltjes en een podium, wat jammer is, want je kunt op die manier niet de echte oude sfeer proeven. Aan het eind van de dag weer terug naar Peschiera.

Rome (mei 2005)

Met Margreeth en Nathalie ging ik een paar dagen naar Rome om het vijfjarig bestaan van onze vriendschap die in Costa Rica is ontstaan te vieren. We vlogen met Virgin Express vanaf Schiphol naar Rome. Vanaf het vliegveld namen we de trein naar Rome en op het vliegveld kochten we ook al een kaartje voor de metro dat drie dagen geldig zou zijn. De rit met de trein duurde een half uur. We hadden een driepersoons kamer geboekt met eigen douche en toilet in de jeugdherberg Fawlty Towers vlak bij het station. Een erg leuk en gezellig hostel. Men sprak er ook erg goed Engels. Ons even omgekleed en daarna aan de overkant bij een leuke Italiaan gaan eten. Vol verwachting wat de rest van de dagen ons zou gaan brengen.

De dag erna vroeg opgestaan. Om de citytrip lekker goedkoop te houden hadden we brood en beleg meegenomen van huis en thee zakjes, we konden heerlijk in het keukentje van het hostel bij het terras op ons gemak ontbijten op deze manier. Als eerste gingen we die dag naar het Colosseum (met de metro). Voor een paar euro's extra werden we langs de rij wachtenden geloodst en kregen we een gids voor een rondleiding. Deze vrouwelijke gids (Andrea "Follow Mia") vertelde het een en ander over het Colosseum , al was ze met haar gebrekkige Engels erg slecht te verstaan. Van boven had je een mooi zicht op de onderaardse gangen waar vroeger de hongerige dieren door naar de arena werden geleid om de gladiatoren te grazen te nemen. Je zag ook goed waar de tribunes waren geweest en kon je goed voorstellen wat voor spektakel de zeeslagen in een vol water gezette arena moesten zijn geweest. Via de Triomfboog van Constantijn voerde Andrea ons mee naar de Triomfboog van Titus aan het begin van het Forum Romanum. Ze bracht ons nog naar de ingang van het Palatijn en betaalde voor ons de entree, blijkbaar hoor dat ook nog bij deze tour. Boven op het Palatijn (een heuvel in de stad) waren vele oude ruïnes. Domus Augusta was daar eentje van. Het was heerlijk weer om hier tussen de oude brokstukken uit vroeger tijden te wandelen. We hadden van hieruit ook een mooi uitzicht over de oude wagenrenbaan Circus Maximus, waar nu niet veel meer van over is dan een wat dieper gelegen grasveld. Een prima plek voor mensen om hun dagelijkse rondje te joggen.

Hierna gingen we naar het Forum Romanum. Het is verbazingwekkend hoeveel er nog is over gebleven van het Forum. Van alle gebouwen die meer vaak meer dan 2000 jaar oud zijn. Onder de triomfboog van Septimus Severus door naar de Capitolijnse heuvel. Hier op de heuvel staat een bronzen beeld van de wolvin met Romulus en Remus, die door haar werden gezoogd. Via het Monumento Nazzionale a Vittoria Emanuele II liepen we door, op zoek naar het Pantheon. Moeilijk te vinden, maar een mooi gebouw. Bekend door het grote ronde gat in het dak van de koepel. Daarna liepen we naar de Spaanse Trappen, waarde bloemen prachtig in bloei stonden en daarna naar de Trevi-fontein. Ook de Trevi-fontein was moeilijk te vinden en we moesten meerdere malen naar de juiste route vragen. Als je over je linker schouder een muntje in het water van de fontein gooit zul je ooit in Rome terugkeren, zo luidt de legende. Met de metro keerden we aan het eind van deze lange maar schitterende dag terug naar onze hostel. Waar we in het restaurant ernaast gingen dineren. we hadden geen zin meer om ver te lopen. Onze voeten en spieren deden pijn. Maar we hadden wel heel veel mooie dingen gezien op 1 dag.

De volgende dag hadden we gereserveerd voor Vaticaanstad. Met buslijn 62, in een propvolle bus, gingen we naar de Engelenburcht, oftewel het mausoleum van Hadrianus. Deze burcht staat met onderaardse gangen in verbinding met het Vaticaan. Wij liepen over een brede laan richting het Vaticaan. Aan het eind van de straat zag ja van veraf de Sint Pieter staan. Er stond een flinke rij wachtenden voor om de Sint Pieter in te mogen. De rij mensen die de koepel van de Sint Pieter wilden beklimmen was nog veel langer. In de kerk lagen veel oude Pausen opgebaard, gebalsemd waren zij.  Er waren prachtige plafondschilderingen en in de koepel zag je veel goud. De vloer was van prachtig marmer en het geheel was indrukwekkend. Te meer omdat de Paus Johannes Paulus II slechts vier weken daarvoor was gestorven en het Vaticaan vaak op tv was in die tijd. Om het graf van deze laatste paus te mogen bezoeken moest je minstens een uur in de rij staan en dat deden wij dus niet. Wij wilden namelijk door naar het Vaticaans Museum. We liepen langs de bekende Zwitserse Garde om de Sint Pieter heen waar we achter aansloten in de lange rij wachtende voor het Vaticaans museum. Na anderhalf uur konden we dan eindelijk het museum in. Je wordt via een vaste route door het museum geleid door prachtige zalen met beelden, bustes, schilderijen en wandkleden en prachtige gangen met muur en plafondschilderingen en prachtige vloeren, waar ook schilderijen en wandkleden hingen. De route eindigde in de beroemde Sixtijnse Kapel van Michelangelo, waar een geweldig grote gedetailleerde schildering over het leven van Jezus het plafond siert. In deze kapel mocht absoluut niet gesproken worden en was het muisstil. Het museum was beslist de moeite waard om een bezoek te brengen, we vonden het niet nodig om deel te nemen aan een uitgebreide rondleiding. Hierna gingen we met de bus terug richting Fawlty Towers, om er 's avonds weer op uit te gaan. We namen de metro richting Circus Maximus en liepen daarlangs naar Boca delle Vérità, de mond van de waarheid. Helaas zat er een hek voor. De legende zegt dat wanneer je een leugen vertelt en je hand in de mond steekt, deze de hand er af zal hakken. Oppassen dus! Daarna verder met onze Light Tour door Rome. Langs het theater van Marcellus en het Monument Nazionale a Vittorio Emanuele II naar de Capitolijnse heuvel waar vandaan je een prachtig zicht had over het verlichtte maar in de nachtelijke uren gesloten Forum Romanum. Verder gelopen naar het Colosseum, wat ook erg mooi verlicht was in het donker en daar vandaan de metro genomen naar ons hostel, na weer een mooie maar vermoeiende dag.

Via Fawlty Towers hadden we een Enjoy Rome tour geboekt. Met deze tour zouden we bekende plekken buiten de stadsmuren van het oude Rome gaan zien. De gids was een Amerikaanse en dus goed te verstaan. We reden langs de overblijfselen van een groot termen complex, Termi di Caracalla. Daarna waren we buiten de oude stadsmuren. We gingen daar allereerst naar de catacomben van San Sebastiano, waar we een rondleiding kregen. In deze catacomben werden vroeger de mensen begraven. Men mocht namelijk vroeger niet in de stad worden begraven. Het zijn kilometers lange en tientallen meters diepe gangenstelsel. Slechts 15 jaren eerder had men besloten om de botten van mensen in de gangen die open waren voor toeristen weg te halen, omdat mensen er wel eens aanzaten en geen eerbied hadden voor de doden. Ik vond het zo diep onder de grond met al die donkere gaten nu al luguber, laat staan dat er ook nog de botten in hadden gelegen. Wel een zeer interessante excursie. We reden verder over de Via Appia, waarlangs allemaal graftomben waren gebouwd, waaronder de grote graftombe van Cecilia Metella, waar we even halt hielden. Daarna reden we langs Circus Maxentius, dat beter bewaard was gebleven dan Circus Macimus. We kwamen uiteindelijk op de Via Appia Antica, waar nog de originele keien lagen uit de Romeinse tijd. De Via Appia Antica was de oude weg van Rome naar Brindisi. Als die keien ons eens konden vertellen wat ze allemaal hadden meegemaakt in duizenden jaren... Een stuk verderop was het aquaduct park, een plek waar nog vele overblijfselen stonden van de oude aquaducten. De eerste waterleidingen die er bestonden. Hierna reden we weer door een poort in de oude stadsmuur het oude centrum van Rome binnen en werden we bij ons hostel afgezet. We wilden die avond in de uitgaanswijk Trastevere gaan eten, maar de bussen die in die richting gingen waren ons te vol. We waren bang dat we elkaar kwijt zouden raken en zijn dus weer uitgestapt en hebben een restaurant in de omgeving uitgezocht. Ook deze derde dag in Rome hadden we ons weer uitstekend vermaakt en mooie dingen gezien. De volgende dag zouden we weer met Virgin Air naar Schiphol vliegen.

Tunesië (augustus 2006)

Marian (een vriendin) en ik hadden een all-inclusive reis naar Tunesië geboekt bij Peter Langhout. We hadden gekozen voor een bungalow ipv een hotelkamer, voor dezelfde prijs. We zouden 's avonds om ongeveer 21.00 u. vanaf Schiphol vertrekken met Khartoge Airlines, maar dat werd helaas veel later, waardoor we na 3 uren vliegen ook veel later in Tunis aankwamen. Daar duurde het nog 1 ½ uur voordat we door de douane waren. Daarna moesten we nog wachten tot de bus naar het hotel vertrok, waar we om ongeveer 03.00 u. aankwamen. Er was net een flinke onweersbui geweest, met blikseminslag, waardoor het hele hotel en alles wat erbij hoorde zonder stroom zat. De meegenomen zaklamp bood uitkomst. Anderen gebruikten hun mobiele telefoon. Het inchecken duurde hierdoor erg lang en daarna moest een ieder afzonderlijk naar de kamer worden gebracht, omdat het best een groot resort was en je dus in het donker niet kon zien waar je was. Om 04.30 u. waren we dan eindelijk in onze kamer. Of het een mooi resort was wisten we nog niet, het zwembad leek in het schijnsel van de zaklamp wel mooi en de bungalow, was klein, maar goed genoeg voor ons. We wilden eerst alleen nog maar slapen.

De volgende ochtend was er nog steeds geen elektriciteit. Nu het licht was konden we zien dat het een prachtig resort was. Het ontbijt was prima, genoeg keus. Gebakken eitje, spek, lekker brood etc. We kregen nog een polsbandje, zodat men ons kon herkennen als gasten van Hotel Caribbean World in Borj Cedria. Na het ontbijt vertelde Anne van Peter Langhout ons iets over de excursies die we konden gaan doen. We gaven ons op voor de dagexcursie naar Tunis en Carthago. Voor de rest zouden we wel zien. Tussen ons resort en het resort ernaast was een soort winkelstraat waar een bank was, waar we euro's omwisselden voor dinars en waar souvenirs werden verkocht. Na al deze plichtplegingen was het alweer lunchtijd en daarna konden we dan eindelijk ook eens aan het strand gaan kijken en even een duik nemen in de Middellandse Zee. We hadden inmiddels weer stroom in de bungalow, maar helaas toen ik 's avonds onder de douche stond viel wel ineens de waterdruk weg. Baal baal. De avond doorgebracht aan het zwembad, vanwaar we vanaf de ligstoelen naar een show van het animatieteam op het grote podium konden kijken.

De volgende dag bijna geheel doorgebracht op de ligstoelen bij het zwembad. Nog meegedaan aan aquarobics en voor ik het wist ging dit over in waterspelen, waardoor ik op mijn buik op een surfplank belandde in een surfplank estafette. Idioot, maar ook heel leuk! Ook nog meegedaan aan salsa dansen en aerobics aan het einde van de middag. Een hele andere vakantie dan de rondreizen die ik normaal gewend ben om te maken, maar ik had het enorm naar mijn zin en dat voor een hele schappelijke prijs.

De derde dag was de dag van de excursie. We werden 's ochtends door een bus opgehaald van het hotel. We gingen eerst naar Tunis. Nu het licht was konden we iets zien van het straatbeeld van Tunesië. Vlak, kaal, veel zand, weinig begroeiing en veel ommuurde tuinen bij de rechthoekige huizen. Verder een rommeltje. Veel braakliggende stukken land. In de stad Tunis was nog goed de Franse invloed te zien. Brede avenues met palmen. We werden afgezet en een gids bracht ons naar Porte de la France, een triomfboog aan het begin van de medina. In de medina waren hele kleine steegjes en een grote hal waar men heel veel souvenirs verkocht. Leren tassen, slippers, schaaltjes, houtsnijwerk, waterpijpen en nog veel meer. Je zag door de bomen het bos bijna niet meer. Het was er warm en druk, maar ook wel heel gezellig en ik kwam dan ook met een klein waterpijpje terug. Daarna reden we met de bus naar het Bardo-museum, het grootste museum in Tunesië. Hier waren veel mozaïken en beelden te zien uit de Romeinse tijd. We besloten op eigen houtje het museum te gaan bekijken en niet met de gids en de groep mee te lopen. Na dit bezoek was het tijd voor de lunch. Die nuttigden we in een resort ergens midden in de woestijn. Een resort vergelijkbaar met ons resort, al was het eten bij ons beter en was het in Borj Cedria ook veel schoner. Na de lunch gingen we op weg naar Sidi Bou saïd, waar we het haremhuis gingen bekijken. En konden we naar hartelust souvenirs kijken bij de vele stalletjes in Sidi Bou Saïd. Als laatste gingen we nog naar Carthage of Carthago. De oude stad van de Feniciërs/Foeniciërs. Zij stichtten de stad volgens de overlevering in 814 v. Chr. Heel lang was de stad een belangrijke handelspost aan de Middellandse Zee met heel veel macht. Er volgden 3 Punische oorlogen, waarbij de Romeinen de grote winnar waren. Lange tijd mocht er in Carthago niet gebouwd worden, maar in de 1e eeuw na Chr. werd er weer gebouwd en groeide de stad tot een grote Romeinse stad. Toen Carthago in de 7e eeuw in de handen van de Arabieren was gevallen nam de betekenis van de stad snel af, zeker toen in de buurt van Carthago de stad Tunis werd gesticht. In Carthago zie je nu nog de overblijfselen uit de Romeinse tijd.

Dag vier brachten we door op ligbedden aan het strand. Ook nog even geshopt in het winkelstraatje toen het tijdens het middaguur wel heel erg warm werd en te warm was om in de zon te liggen. De avond doorgebracht op de ligbedden aan het zwembad en de Fakirshow bekeken. Met echte spijkerbedden en zwaarden. Indrukwekkend. Het koelde elke avond behoorlijk af. Waar het overdag erg warm was, was het 's avonds koude genoeg om een lange broek en truitje aan te trekken. Dit had ik niet verwacht van Tunesië in de zomer.

Dag volgende dag weer doorgebracht bij het zwembad. Aan aquarobics meegedaan en me laten overhalen om mee te doen aan darts, waar niks aan was. Die avond tussen het publiek bij het podium gekeken naar een vertolking van de musical The Lion King. Als theaterliefhebster met als hobby toneelspelen en decorbouwen heb ik mijn ogen uitgekeken. Wat een prachtig decor en prachtige kostuums. Er zaten erg mooie stukken dans in. Een prima show van het animatieteam, die zo'n show nog even naast alle andere activiteiten moeten instuderen en repeteren. Vlak na de show begon het flink te onweren en besloten we terug te gaan naar de bungalow.

Op dag zes gingen we weer op excursie. Ditmaal gingen we een dagje varen op een Piratenship. Eerst moesten we met de bus, die ons ophaalde van het hotel, nog een dik uur rijden naar Nabeul, waar het schip lag. Volgens de verkoper van het ticket was er plek om te zonnen aan dek en ging je ook lekker zwemmen. Daar zijn we dus mooi ingeluisd. Het was een klein schip wat helemaal volgestouwd werd met mensen. Nu hadden wij nog wel een hele goede plek op een bovendek, waar we ons handdoekje nog neer konden leggen, maar de rest zat op elkaar gepakt op harde houten bankjes. Het varen was op zich wel lekker met een briesje om je heen. Een man verkleed als piraat deed nog wat kunstjes in de touwen aan de mast. We voeren langs Hamamet, waar ook veel resorts aan de kust liggen en waar ook het paleis van de president staat. Voor de kust van Hamamet gingen we aan anker en konden we even een duik nemen in de zee. Toen we uitgezwommen waren was de lunch klaar. Rauwkost, wat ik maar niet heb genomen, gebraden vlees, gebakken haring en garnalen. Dat was wel lekker. Daarna voeren we weer terug naar Nabeul en reed de chauffeur, die niet erg veilig reed, ons in de bus weer terug naar Carribean World. Dit was een leuk uitje voor bijv. mensen met kleine kinderen, maar aan ons was het niet zo goed besteed. Het laatste deel van de middag nog doorgebracht bij het zwembad en de avond aan de bar bij het zwembad.

Op de laatste dag vertrokken we later dan in eerste instantie was vermeld en konden we nog mooi de hele ochtend bij het zwembad liggen. We waren 's avonds om 20.30 u. weer op Schiphol

Londen (oktober 2007)

In de herfstvakantie gingen Els (mijn zusje) en ik naar Londen. We vertrokken vanaf Schiphol met Easyjet naar Luton. Vertrektijd Schiphol 10.45 u., aankomsttijd Luton 10.40 u. Een reisje van -5 minuten. Dat ging lekker. Vanaf het vliegveld namen we de bus naar het treinstation. Op het vliegveld wilden we nog de London Pass kopen, waarmee je gedurende drie dagen korting kreeg of zelfs gratis entree bij de belangrijkste toeristische trekpleisters, maar er werd ons verteld dat we op Victoria Station een Londen Pass in combinatie met een metrokaart konden kopen en dus besloten we daarvoor te gaan. Achteraf hadden we beter anders kunnen beslissen, want het bleek nog niet zo makkelijk om op het grote Victoria Station de plek te vinden waar ze de London Passes verkochten.

Met een gratis shuttle-bus werden we naar het treinstation gebracht. We namen de trein naar Londen en waren na 45 minuten op Victoria Station, waar we dus nergens de plek konden vinden waar ze London Passes verkochten. We besloten dan maar eerst een metrokaart te kopen voor drie dagen en alvast het hotel op te gaan zoeken. Er werd precies op deze dag onderhoud verricht aan de Circle Line, waardoor we 3 keer moesten overstappen en heel veel trappen op en af moesten met onze reistassen. Maar uiteindelijk kwamen we dan aan in Bayswater waar ons hotel lag. Het Lords Hotel. Een heel erg simpele kamer op de bovenste verdieping in een gebouw zonder nooduitgangen, zeer smerig tapijt. Het slechtste hotel waar ik ooit gelogeerd had bleek later.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden vertrokken we weer met de metro naar Wellington Arch bij Greenpark. Daar kochten we de London Pass. Het was heerlijk weer en dus liepen we een eindje langs het park naar het volgende metrostation. Met de metro naar Bakerstreet en door Regent's Park naar de dierentuin gelopen. Het was heel gezellig in het park. Er was van alles te doen, mensen zaten in het gras te genieten van de najaarszon of speelden een partijtje voetbal. Wij hadden echter een klein beetje haast, omdat we nog naar de dierentuin wilden en deze in de herfst om half zes sluit. We konden nog net voor sluitingstijd in vogelvlucht de hele dierentuin bekijken. Daarna konden we iets rustiger door Regent's Park terug wandelen. Nu konden we aan onze voeten en benen wel merken dat we die dag heel veel gelopen hadden. We besloten in Bayswater te gaan eten, zodat we daarna meteen terug konden naar het hotel.

Op maandagochtend gingen we ontbijten. Hiervoor moesten we naar een ander gebouw van het hotel lopen en konden we in een klein keldertje ontbijten. We moesten heel erg lang op ons eten wachten en het drinken zelfs twee keer bestellen. Het ontbijt: 2  mini pistoletjes met boter en jam en een kopje thee. En dit noemden ze een English Breakfast! Wilde je meer eten, dan moest je meer betalen. Wij besloten om aan het eind van de dag boodschappen toen en de volgende dag op de hotelkamer te ontbijten. Wat viel dit tegen zeg!

Met een single fare kaartje gingen we om 9.00 u. richting The London Eye. Voor tien uur was de metropas niet geldig. We hadden de London Eye via internet geboekt, maar waren er veel eerder dan de geboekte tijd. Omdat het niet druk was konden we er eerder in. In het zonnetje zaten we nog even te genieten van het uitzicht over de Thames, The Houses of Parliament en de Big Ben. Toen was het zover. De London Eye in. Natuurlijk is de London Eye erg hoog, dat konden we vanaf de grond wel zien, maar pas als je er in staat merk je hoe verschrikkelijk hoog het reuzenrad eigenlijk wel niet is. Van boven heb je een prachtig uitzicht over de stad. Zeker nu het mooi weer was en we een helder uitzicht hadden. Daarna wilden we nog graag de wisseling van de wacht bij Buckingham Palace zien. Volgens onze reisgids zou die in de wintermaanden om de dag plaatsvinden en o.a. op maandag. We moesten ons haasten, maar toen we bij Buckingham Palace waren stond er op de bordjes dat de eerstvolgende wisseling van de wacht op dinsdag zou zijn. Helaas. Dan maar naar de Royal Mews, waar we de Koninklijke stallen en vooral de Koninkijke koetsen hebben bekeken. De entree was, net als de entree van de dierentuin, bij de London Pass in begrepen. Na een korte lunch gingen we weer terug naar de Big Ben en The Houses Of Parliament. Daarna brachten we een bezoek aan de Westminster Abbey. In deze abdij waren veel graftombes van Koninklijke leden, dukes en earls te zien. Ik vond zelf de Poets Corner erg indrukwekkend. Wat een bekende namen. Lord Byron, Kippling, Dylan Thomas, de gezusters Brönte, Charles Dickens. Verderop lagen ook nog andere bekende wereldburgers als Charles Darwin, Isaac Newton en David Livingstone. Impressive! De abdij op zich was natuurlijk ook erg mooi om te bekijken. We zagen hoe ze een kroonluchter schoonmaakten. Alle glazen deeltjes werden er stuk voor stuk afgehaald en op volgorde op een grote tafel neergelegd. Daarna werd alles schoongemaakt en weer op zijn plek gehangen. Een waar monnikenwerk.

Hierna brachten we een bezoek aan de Cabinet War Rooms. (Vrije entree op vertoon van London Pass) Dit zijn de ondergrondse kamers waar Winston Churchill en zijn staf tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleven. Voor een ieder die zich interesseert voor WO II is dit een echte aanrader. Via een audiogids kregen we zeer veel informatie en er viel veel te zien. Van hieruit was het maar een klein stukje lopen naar Downing Street, waar de ambtswoning van de Prime Minister staat (Nr 10). Sinds een paar jaar mag je de straat echter niet meer in en kun je alleen van achter hekken de ambtswoning gadeslaan. We gingen daarna met de metro naar Trafalgar Square en gingen van daaruit op zoek naar de Horse Guards, die we niet konden vinden. Waarschijnlijk waren ze er gewoon niet en staan ze er alleen in de zomer, want we vonden de plek waar ze hadden moeten staan wel.

Met de metro gingen we naar Leicester Square. De plek waar de theatertickets in grote getale worden verkocht. We kwamen er later achter dat hier alleen de eerste rang kaartjes met fikse korting worden verkocht, maar dat je bij de theaters zelf goedkopere kaartjes kunt krijgen, mits je er genoegen mee neemt iets verder van het podium te zitten. We liepen naar Picadilly Circus om daar wat te gaan eten. Van hieruit gingen we nog met de metro naar Covent garden. we waren eigenlijk op zoek naar St. Paul's Cathedral, maar hier bleek St. Paul's Church te zijn. Covent Garden was wel erg gezellig. Een leuke antiekmarkt en leuke kleine winkeltjes met speciale dingetjes.

's Avonds nog even door Chinatown gewandeld en een bezoekje gebracht aan een zeer leuke Rainforest Shop, met heel leuk speelgoed. Terug in het hotel, waar niet was schoongemaakt, geen bedden waren opgemaakt en geen schone handdoeken hingen, de schade aan de voeten opgenomen: 3 blaren en hele vermoeide benen. Tijd om te gaan slapen!

Na het ontbijt vertrokken we op dinsdag met de Circle Line naar de Tower of London (gratis entree met London pass). Ooit de woning van Henry XIII. Een mooi kasteel met vele interessante kamers, waaronder de Jewel Tower (gratis entree met London pass), waar de kroonjuwelen uitgestald liggen, de White Tower, waar je een heel arsenaal aan wapens en harnassen van vroeger kunt aanschouwen. Hierna de Tower Brigde, die vlak naast de Tower over de Thames loopt bekeken (gratis entree op vertoon van London pass). van buiten en van binnen. Eerst via de ene toren omhoog en aan de andere kant weer met de lift naar beneden en daarna de machinekamer van de brug bekeken. Nog een stukje gewandeld aan de andere kant van de Thames en daarna met de metro naar The London Aquarium. We kwamen langs Namco Station. Dit is een grote speelhal en daar hebben we een gokje gewaagd. Via de London pass kregen we een muntje van 20 pence om mee te spelen. Winst: twee spekjes en een lolly! De entree van het aquarium was weer gratis op verzoek van de London Pass. waarschijnlijk waren we hier zonder London Pass niet naar toe gegaan, maar het was best leuk om te zien.

Aan het einde van de middag brachten we nog een bezoek aan Kensington Palace (gratis op vertoon van London Pass). De residentie van Princes Diana ten tijde van haar overlijden. Hier kregen we ook weer een audioguide mee en konden we weer door alle kamers en lans alle schilderijen lopen en kregen we via de audioguide de informatie die er bij hoorde. Daarna nog naar de andere kant van de stad om St. Paul's Cathedral te bekijken. Het was te laat om de kathedraal nog van binnen te mogen bezichtigen en we besloten terug te gaan naar het hotel. Er bleek iemand onder de metro te zijn gekomen, waardoor we nog naar een ander station moesten lopen en in een overvolle Circle Line richting hotel konden.

Op woensdag ontbeten we heerlijk op onze hotelkamer en maakten we ons op voor een dagje shoppen. We namen de metro naar Nightbridge en stapten voor warenhuis Harrods uit. Een erg luxe zaak, waar je zelfs je rugzak niet op je rug mocht houden, maar in je hand moest dragen. Geen zaak voor onze portemonnee, maar wel leuk om er een kijkje te nemen. Vooral de kerstafdeling was erg leuk. Daarna met de metro naar Oxford Street. The place to be! Hier naar Selfidges en Marks & Spencer. Door New Bond Street gelopen, een straat waar bekende designers hun shops hebben. Op Regent Street kwamen we uit bij Hamleys. Een speelgoedzaak van vijf verdiepingen en een bezienswaardigheid op zich. Om half drie gingen we naar een matinee voorstelling van Les Misérables, die we beide in Nederland al eens hadden gezien en die een diepe indruk op ons had achtergelaten. Voor £15,- was het hier in Nederland maar zo goedkoop om naar een musical te gaan. Ook van deze Engelse versie hebben we verschrikkelijk genoten. Hierna nog even een kijkje genomen in Foyles Bookshop, een hele grote boekenzaak en na wat te hebben gegeten weer terug naar het hotel.

Donderdag was het tijd voor onze reis terug naar Nederland. Met de trein naar Luton en daar weer de shuttle bus naar het vliegveld. We waren er ruim op tijd. En hebben ons daar nog wat vermaakt met winkelen (zonder geld uit te geven, want dat was op). In Nederland werden we door pa en ma opgehaald van Schiphol en we waren blij dat er op Schiphol rolbanden zijn, zodat we niet meer zoveel hoefden te lopen, want dat hadden we in Londen wel genoeg gedaan!

[Start] [Australië] [Amerika Zuidwest] [Kenya] [Costa Rica/Panama] [Zuidelijk Afrika] [Maleis Borneo] [IJsland] [Oostelijk Afrika] [Rondje Scandinavië (Noordkaap)] [Zambia/Zimbabwe] [Oeganda] [Jordanië] [Schotland] [Amerika Noordoost en West] [ Warschau, Baltische hoofdsteden en St. Petersburg] [Bolivia en Peru] [Deep South USA en Florida] [Zuid-Afrika] [Ierland en Noord-Ierland] [Reis langs 7 vernietigingskampen uit WOII in Polen] [Klassiek Griekenland] [Napels en Zuid-Italië] [Autoreis naar Rügen] [Citytrips en korte reizen] [Reactie] [Leestips] [Gedichten]